In september 2018 kwam mijn boek uit bij Uitgeverij Orlando:
Weg van haar. Wat als moederliefde niet vanzelf komt?
“Julia’s kinderwens zat lang in een mapje ‘Ooit’.
Mijn dochter is geboren in Kenia en dus een donker kind. Ik had niet meer van haar kunnen houden als ze uit mijn eigen buik geboren was.
“Hoi, met Denise.”
“Eh, is dit de Hyundai garage?”
“Ja hoor.”
“O.
Als ik als puberende bakvis weer eens liefdesverdriet had, dan wist mijn vader het altijd heel zeker: ‘Er zijn meer mannen dan kerken, meisje.
Thuis viel het me als eerste op. Mijn eigen exemplaar was zijn koffiegebruik aan het afbouwen. Ter voorbereiding op een weekje detoxen. En nu drinkt ie alleen nog maar kruidenthee.
De Keniaan is zo dik als de Mercedes waar hij in aan komt rijden. Zijn dochter zeurde nu toch zeker al een dag of vier om een poes. En Blixen wist het nog niet, maar die zocht een nieuw huis.
Als ik in het weekend eens de vloer sta te soppen en aanstalten maak om ook de ramen te gaan lappen, dan weet Lief al hoe laat het is: ‚Komt je moeder langs?’ Ik ben niet zo’n poetsvrouw, ons hu
Overdag zie je er geen een. Hooguit een enkel zwervend scharminkel. Bij uitzondering een kleine roedel stoere halfwilde vagebonden die samen de buurt onveilig maken.